پلی اتیلن سنگین ۴۰٪
پلی اتیلن سبک ۲۷٪
پلی پروپیلن ۴٪
پلی وینیل کلراید ۱۰٪
پلی استایرن ۸٫۵٪
پلی اتیلن ترفتالات ۶٫۵٪
به‌طور کلی ۳ روش برای بازیافت پلاستیک وجود دارد:
پلاستیک از رده خارج کلمه دیگری است برای پلاستیک پوسیده و فاسد شده. البته پلاستیک ماده ای است ساخته دست بشر اما دانشمندان دو راه برای از رده خارج کردن پلاستیک دارند: از رده خارج کردن زیستی و نوری پلاستیک‌هایی که به روش زیستی از رده خارج می‌شوند. تصور می‌شود که باکتری‌های گرسنه نشاسته و روغن موجود در پلاستیک پلاستیک را می‌بلعند و آن‌ها به صورت گرد و غبار ریز متلاشی می‌کنند.
این یک عقیده است اما واقعاً این کار انجام می‌شود نه هم محققان محیط و هم صنعتگران پلاستیک این را می‌گویند. هیچ ماده ای حتی کاغذ و تکه غذا در محل دفن زباله جدید سرعت دگرسان نمی‌شود، بنابراین هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم نشاسته ذرت در پلاستیک‌ها از رده خارج شده زیستی در طول یک شب ناپدید شود. زباله دان‌های جدید طوری طراحی شده‌اند که جلوی از رده خارج شدن پلاستیک را می‌گیرند اما این کار هنوز تبلیغ نشده‌است نگهداری مواد زائد در زباله دان‌ها بطوری که آلودگی برای محیط ایجاد کند پذیرفته نیست.[۳]
در مجموع پلاستیک‌هایی که به طریقه زیستی از رده خارج می‌شوند نمی‌توانند بازیافت شوند زیرا تجمع نشاسته و روغن کیفیت پلاستیک بازیافتی را پایین می‌آورد.
از رده خارج کردن نوری روشی متفاوت است که در آن از تجمع زیستی استفاده نمی‌گردد آن‌ها ساخته شده با نوع مخصوصی از پلاستیک می‌باشند که می‌شکنند و در مقابل نور خورشید حالت شکننده پیدا می‌کنند البته این به این معنی نیست که پلاستیک‌های از رده خارج شده توسط نور در اثر پوشیده شدن با برگ یا برف یا زمانی که در زباله دان‌ها خرید و فروش می‌شوند حالت شکننده را از دست بدهند. گفته می‌شود که پلاستیک از رده خارج شونده توسط نور ۷۵٪ مقاومت کششی کمتر دارند در هنگامی که تنها چند روز در زیر نور خورشید قرار می‌گیرند و در عرض چند هفته تکه‌تکه می‌شوند.
این به این معنی است که اگر حیوانات در این نوع حلقه ۶ تایی گرفتار شوند می‌توانند این بسته را پاره کرده و خود را آزاد کنند. از رده خارج کننده‌ها نوری حاوی تجمع ارگانیکی نیستند و می‌توانند بر خلاف از رده خارج شده‌های زیستی دوباره بازیافت شوند
